Γεια σας φίλοι μου!
Βρήκα κάτι πολύ ενδιαφέρον και σας το μεταφέρω!!!!
Συγχωροχάρτι
Το συγχωροχάρτι, συγχωρητήριο ή έγγραφο/επιστολή άφεσης, στα λατινικά indulgentia (ελληνική μεταφορά, η ιντουλγκέντσια, ιντουλγκέντζα και ιντουλγκέντια), ήταν ένα έγγραφο το οποίο βεβαίωνε άφεση αμαρτιών και το οποίο χορηγούνταν έναντι χρημάτων, υποσχέσεων ή άλλων παραχωρήσεων από εκκλησιαστική αρχή.
Θεολογικό έρεισμα των συγχωροχαρτιών αποτελούσε η αντίληψη της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, ότι η εξομολόγηση δεν αρκεί για να άρει όλες τις συνέπειες της αμαρτίας, αλλά ότι κάποιες από αυτές παρέμεναν και μετά, μπορούσαν όμως να αντισταθμιστούν από το «πλεόνασμα» καλοσύνης των αγίων, το οποίο διαχειριζόταν η Εκκλησία και συγκεκριμένα ο Πάπας. Η πρακτική της πώλησης συγχωροχαρτιών βρήκε ευρεία εφαρμογή στη Δύση ιδίως κατά τον Μεσαίωνα. Αν και καταδικάστηκε επίσημα, η πρακτική αυτή μαρτυρείται στην πράξη έως και τον 20ό αιώνα.
Στην Ορθόδοξη εκκλησία, έντυπες ή χειρόγραφες ευχές υπέρ ζώντων και κεκοιμημένων, συχνά με την ονομασία συγχωροχάρτια ή συγχωρητικές ευχές ή και μετριότητες, εμφανίστηκαν σποραδικά, με διαφορετικό όμως σκοπό και θεολογικό περιεχόμενο από εκείνα της Καθολικής Εκκλησίας και χωρίς να επιφέρουν οποιαδήποτε αλλαγή στους θεσμούς της μετάνοιας, της εξομολόγησης, της άρσης και λύσης του αφορισμού ή των επιτιμίων, μέσω Οικουμενικής ή έστω τοπικής συνοδικής απόφασης.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία απουσιάζει πλήρως η θεολογική βάση του Καθαρτηρίου, των συγγνωστών και θανάσιμων αμαρτημάτων και του πλεονάσματος των καλών πράξεων των Αγίων, που αποτέλεσαν τη βάση για τα συγχωροχάρτια που χορήγησε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Παρ' όλα αυτά, ένας περιορισμένος αριθμός Πατριαρχών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κυρίως στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, εξέδωσαν σε άγνωστο αριθμό έντυπα, που ονομάζονταν συγχωροχάρτια, συγχωρητήρια, συγχωρητικές ευχές ή και μετριότητες.
Όπως αναλύεται παρακάτω, τα έντυπα αυτά, τα οποία ανέγραφαν τις σχετικές με την περίσταση ευχές που προβλέπονταν στα εκκλησιαστικά λειτουργικά κείμενα, εξυπηρετούσαν τις παρακάτω ανάγκες:
1. Συνόδευαν τα σχετικά έγγραφα του πατριαρχείου που επικύρωναν την άρση, από την ενδημούσα σύνοδο, σοβαρών εκκλησιαστικών επιτιμίων ή και αφορισμού ζώντων, ή την άρση αφορισμού κεκοιμημένων. Σκοπός της ονομαστικής, χειρόγραφης ή και έντυπης συγχωρητικής ευχής ήταν να διαβαστεί από τους κατά τόπους πνευματικούς ιερείς ή μητροπολίτες, κατά τη διάρκεια της προβλεπόμενης από την περίσταση ακολουθίας, αφού πρώτα γινόταν κοινοποίηση της συνοδικής απόφασης εντός του ναού, συνήθως τις Κυριακές ή σε ημέρες εορτής.
2. Κατ' εξαίρεση, και μόνο για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε ως προς τη διάσωση των Αγίων Τόπων (συνεχείς τακτικοί και έκτακτοι φόροι, τόκοι αυτών, επισκευές λόγω παλαιότητας ή καταστροφών), δόθηκε με επικύρωση από το πατριαρχείο Κων/πόλεως, το προνόμιο διανομής μεγάλου αριθμού τέτοιων εντύπων ώστε:
* Προαιρετικά, "χάριν ευχής και ευλογίας" και μετά από εξομολόγηση, να χορηγείται στους επισκέπτες των αγίων τόπων (τους λεγόμενους και χατζήδες), με αντάλλαγμα την εισφορά τους για τη διάσωση των χριστιανικών μνημείων. Για τους επισκέπτες αυτούς, τα συγχωροχάρτια με την υπογραφή του πατριάρχη, αποτελούσαν και τιμητικό τεκμήριο για την πραγματοποίηση του μακρινού ταξιδιού τους.
* Επίσης προαιρετικά, δωρεάν ή με αντάλλαγμα κάποια εισφορά για τις ανάγκες του πατριαρχείου των αγίων τόπων, τα συγχωροχάρτια μπορούσαν να δωθούν ή να αποσταλούν ανώνυμα (δηλ. με κενούς τους χώρους συμπλήρωσης ονομάτων), με σκοπό να γραφτούν από ιερέα στον τόπο των αποδεκτών, ονόματα ζώντων ή κεκοιμημένων (μεμονωμένα ή και ολόκληρων οικογενειών) ώστε να πραγματοποιηθεί μνημόνευση αυτών επάνω στην αγία τράπεζα. Η πρακτική αυτή κατά παρόμοιο τρόπο διατηρείται μέχρι και σήμερα, με την αναγραφή των ονομάτων των πιστών στα λεγόμενα δίπτυχα.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεν πιστεύω ότι με ένα απλό χαρτί ή με μία άφεση αμαρτιών μπορούμε έτσι απλά να απαλλαγούμε από τα "χρέη" μας! Η πραγματική απαλλαγή γίνεται μόνο μέσα από τη συνειδητοποίηση!
